Indija je najbolja majka na svetu. Mislim ovde na Gandijevu Indiju, kakvu je on želeo nakon nezavisnosti, kakva je bila dok su njome vladale britanske Radže.
Mislim na čitavo poluostrvo, čitav azijski potkontinent, „najsjajniji dragulj u kruni kraljice Viktorije“. Od 15. avgusta 1947. godine, Indija o kojoj pišem, podelila se na dve države, Indiju i Pakistan, a tadašnji Pakistan je imao dva dela, Istočni i Zapadni, koji su fizički bili razdvojeni oko 1.000 kilometara.
Kasnije će Istočni Pakistan postati nezavisna država Bangladeš. Kada saberemo teritorije i stanovništvo ove tri države, dobijamo sledeće podatke: površina Velike Indije iznosi 4.316.763 kilometra kvadratnih, a broj stanovnika je 1.650.254.764 (procena iz 2016. godine). Najmnogoljudnija zemlja na svetu, Kina, duplo veću teritoriju, a oko 300 miliona žitelja manje!
Zato je Velika Indija najbolja majka sveta, jer je izrodila najviše potomstva na relativno maloj teritoriji u odnosu na sve ostale države i područja naše planete i dobro ih pazi, koliko se može dobro paziti tako ogroman porod.
Ne slažem se sa komentarima koje često čujem da u Indiji ima mnogo gladnih. Da Indija ima gladnih, ne bi narod hranio golubove na širokim trgovima, majmune na svetim izvorima, po gradovima i hramovima, ždralove tokom godišnjih migracija, pa čak i pacove u nekoliko hramova njima posvećenim i ne bi se goveda raznih vrsta i veličina slobodno šetala ulicama, putevima i pašnjacima, jer kada vlada prava glad, sve nestaje. Pitajte Etiopljane.
U Indiji se razvila jedna od najstarijih ljudskih zajednica, kulturni početak ljudske civilizovane misli. Na arheološkim nalazištima u današnjem Pakistanu, tek 1920. godine otkriveno je postojanje „civilizacije doline Inda“ čija je starost preko 9.000 godina! Jezik i pismo civilizacije doline Inda još uvek nisu dešifrovani, pa se ne zna mnogo o njoj, niti kako i zašto je nestala. Narod koji je započeo indijsku misao koja i danas traje bili su Arijani ili Arijevci, indo-iranskog porekla, čije ime u prevodu sa staropersijskog jezika znači „duhovno uzvišeni“.
Oni su na potkontinent doneli religiozne i filosofske zapise – tekstove Veda, koji će postati osnova hindu religije. Smatra se da su tekstovi Veda pisani između 1.700 i 1.100 godine pre nove ere.
Otcepljenjem od vedistički ortodoksnog bramanizma, u VI veku pne, nastale su dve velike religijske filosofije, budizam i džainizam, a mnogo kasnije, u XVI veku, još jedno zanimljivo učenje, konglomerat hinduizma i islama – sikizam. Prvi veliki ujedinitelj, vladar kraljevstva Maurije, Ašoka, u III veku pre nove ere.
Posle užasne bitke kod Kalinge, zgrožen prizorima uništenja i žrtvama koje je njegova vojska izazvala, napustio je osvajačku politiku i prihvatio miroljubivu filosofiju budizma, koju je nastavio širiti jugozapadnom Azijom. Budizam je u to vreme bio dominantna religija potkontinenta.
Proći će mnogo vekova do ponovnog ujedinjenja Velike Indije, opet pod narodima iz Centralne Azije. Moguli su vojno bili nezaustavljiva sila, koja se valjala kao cunami sa severa, osvojivši čitavu Veliku Indiju za nepunih pedeset godina.
Moguli su poreklom Mongoli, potomci Timura Hromog – Tamerlana, nomadi opakih sablji koji su veoma brzo postali pompezni vladari neiscrpne riznice sveta. Bili su toliko bogati da su se vagali u zlatu I dijamantima, raskošno darivali svoje blistave hareme i što je nama, modernim posetiocima najvažnije, garanciju večnog trajanja pokušavali da postignu u do tada nikada viđenim građevinskim poduhvatima…
(Nebojša Jojić, Danas)
