Pećine smeštene u brdu Adžanta čuvaju najstarije tragove budističke religiozne umetnosti. Kompleks sadrži 29 bogato ukrašenih odaja koje su imale funkciju hramova i manastira. Osnovna grupa od dvadesetak odaja datira iz ll veka pre nove ere dok su neke sagrađene kasnije, u V veku n.e. Pećine su napuštene sredinom Vl veka, a otkrivene su 1819. godine. Već trideset godina se nalaze na listi UNESCO svetske kulturne baštine.
Budistički hramovi smešteni u pećinama Adžante nastajali su od 200. godine pre hrista pa do 650. godine nove ere. U vreme širenja budizma, dok je dinastija Satavašana vladala ovim delom Indije, grupa bogatih trgovaca odlučila je da podrži izradu hramova sa željom da služe monasima i trgovcima. Ukupno trideset pećina uklesane su u ogromnu monolitnu stenu u obliku potkovice, visine nekih pedesetak metara, koja nadvišuje i usmerava planinsku reku Vagur.
Pećine se dele na čaitjas (molitvene kapele) i vihare (manastire u koima su monasi živeli i meditirali. Adžanta je očigledno bila neka vrsta bogoslovije, što potkrepljuje i podatak da je poznati budistički filozof i pisac knjiga koje iz oblasti logike Dinaga živeo ovde.
