Aurovil (Grad zore) je osmišljen kao univerzalni grad u kom žene i muškarci iz svih zemalja mogu da žive u miru i harmoniji, iznad veroispovesti, politike i nacionalnosti, rekla je osnivačica ovog grada.
Ovako je glasila prva poruka Mire Alfase o Aurovilu, gradu osnovanom u indijskoj saveznoj državi Tamil Nadu 1968. godine.
„Svrha Aurovila je da realizuje ljudsko jedinstvo“, istakla je tada Alfasa.
Ovaj grad je, zapravo, eksperimentalni projekat koji je pokrenulo Udruženje „Šri Orobindo“ nazvano po indijskom guruu, filozofu i pesniku koji je vio važan spiritualni vođa i reformator u pokretu za nezavisnost od Britanije.
Orobindova saradnica Mira Alfasa, koju su sledbenici nazivali Majkom, verovala je da će osnivanje ovakvog grada doprineti indijskoj renesansi. Ceremonija inauguracije održana je 28. februara 1968. godine, u prisustvu delegata 124 države, a tom prilikom je istaknuto da Aurovil ne pripada nikome određenom, već čovečanstvu. Alfasa je dodala i da će ovaj grad biti mesto neprestanog obrazovanja i napretka, most između prošlosti i budućnosti.
Iako je očekivano da će Aurovil biti dom pedeset hiljada ljudi, u maju 2014. godine je procenjeno da u njemu živi svega 2.345 ljudi (1.804 odrasle osobe i 541 dete), iz čak 50 nacija. Najviše je Indijaca (1.005), a po nekoliko stotina stanovnika došlo je iz Francuske, Nemačke i Italije, zatim Sjedinjenih Američkih Država, Rusije, Španije, Švedske, Japana, Koreje, Australije…
Glavni izvor hrane za stanovnike Aurovila su organsko voće i povrće koje sami uzgajaju, a pored toga se bave i prozivodnjom papira i mirisnih štapića koje prodaju u obližnjim gradovima.
Najzanimljivije je to što u Aurovilu nećete videti papirni novac ili kovanice: građani upotrebljavaju isključivo kreditne kartice (Aurokard) i elektronske račune, a svaki stanovnik ovog grada izdvaja određenu sumu za zajednicu. Na njegovim ulicama nećete videti ni automobil, a većina građana koristi motocikle, prenosi National Geographic.
U centru grada nalazi se ova neobična građevina koja se smatra simbolom božanskog odgovora na ljudsku težnju ka savršenosti. Ovaj svojevrsni hram je mesto za jogu i meditaciju, a govor je u njemu zabranjen kako bi posetioci pronašli unutrašnji mir.
